“Herkese af”

Bilindiği gibi bir af konusu var.

Her defasında son denilen, ama yine yeni yeniden uygulanan.

Konu çok taraflı, gerçekten mağdur olanlar, dağılan aileler ve suiistimal edenler.

Çeşitli sebeplerle, hemen hemen her birkaç yılda af uygulamasına başvuruluyor.

Onlarca insanın ülkede kaçak yaşadığı da bir gerçek.

Yani ortada bir yasa dışılık söz konusu.

Af meselesi hem devletin ciddiyetini, otoritesini sorgulatıyor, hem de yasalar uymamanın bir caydırıcılığı olmamasını tetikliyor.

Amaç, kamu maliyesine kazanç sağlamak mı, olabilir, mutlaka ki ciddi bir girdisi de vardır.

İçişleri bakanı Dursun Oğuz af konusunu şu şekilde anlatmıştı;

“Daha önce de af oldu. Ve aslında yeni bir af gündemde yoktu. Sonrasında özel sektörden çalışma affı talebi geldi. Kayıt dışılığa düşen ve iş gücü olarak çalışan insanlar var. Çalışma bakanlığı da denetimleri ciddi şekilde artırdı. Çalışma bakanlığının talepler doğrultusunda bir isteği oldu. Oraya da işletmelerin, sektörlerin talebi ortaya çıktı. Muhaceret affı olarak ve sadece yurt içi geçerli olacak şekilde düşünüldü.

Yurt dışında da geçerli olması için bir açılım gündeme geldi. Çünkü tarım alanında, narenciye kesiminde, daha önce bu alanlarda KKTC de çalışmış, iş tecrübesi olan, sektörü bilen çalışanların, yeniden gelmesi için bir açılım daha gerekli göründü. Muhaceret anlamında bir suç işlenmiş olmayacak. KKTC ile bir bağı olacak. Hizmet sektörünün, Çalışma bakanlığına talebi ile başladı, daha sonra işin muhaceret affı tarafı da ortaya çıktı ve genişledi.”

Konuyu daha öncede yazmıştım, özellikle yurt dışında af konusunda gelişmeleri takip eden ve beklentisi oluşan pek çok insan çeşitli kanallarla bana ulaştı.

Konuyla ilgili bilgi almak, müracaat şartları ile ilgili bilgilenmek ve tabi ki ilgililere kişisel durumlarını aktarmak.

Af uygulamasının pek çok olumsuzluğu var.

En başta da söylediğim gibi, devlet otoritesini sorgulatıyor, yasalara, kanunlara uymamayı teşvik ediyor, yasal yükümlülüklerini eksiksiz yerine getirenlerin motivasyonunu bozuyor, yasalara uymamaya yönlendiriyor.

“Nasıl olsa af çıkar” düşüncesini fırsatçıların eline koz olarak veriyor.

Bu noktada mesele, toplumsal düşünmek mi, kişisel düşünmek mi?

Aile bütünlüğü diye bir de hassasiyet var.

Hepimizi etkiliyor, atılacak adımları değiştiriyor.

İyi niyet bir tarafta, devlet yönetmek, yasaları uygulamak bir tarafta, siyasilerin karar vermesi gereken, zor bir denge.

Yine aynı soru, toplumsal mı, kişisel mi, kamu yararı mı?

Sonuçta af kararı alıp uygulayarak, yasalara uymayanları affediyorsunuz, en sakıncalı olan da bunun bir alışkanlık haline getirilmesi.

Son olarak, İçişleri eski Bakanı, bağımsız milletvekili Ayşegül Baybars’ın yorumunu paylaşıyorum;

“Aflarla artık bu sistem düzelmiyor. Bu çalışma affı değil. Burada yapılan, herkese aftır. Yasanın genel gerekçesini okuyan herkes anlar. Bu ülkeye herhangi bir gerekçe ile giren ama çıkmayan herkese af getiriliyor. Kaçak kalın, turist olarak gelin, öğrenci olarak gelin, hiç sorun değil. Açıkça bunu söylüyorlar.”