Pazarlık, şiirler

Şiir, yazmayan yoktur herhalde.

En azından herkes denemiştir diye düşünüyorum.

Aslında çok net bir tanımı yok, düşünene, yazana, okuyana, verilen duyguya göre değişebiliyor.

Şiir, duyguların, yaşanmışlıkların, hüznün, mutluluğun, farklı anlam ve söylem, yazılım bütünlüğü ile ortaya çıkması.

Bir edebiyat türü, bir kelime, bir olay, ilham veren başka başka duygularla, kendini ifade etme.

Kimi zaman isyan, kimi zaman özlem, aşk, öfke, duygunun dizelerle, dışa vurumu.

Ortaokul yıllarından bu yana yazıyorum ve şiire karşı ayrı bir ilgim var, ilk yazı denemelerim şiirlerle olmuştur.

Biz göz gezdirdim, hangi tarihte neler yazmışım, yaşamışım.

Bugün pazar ve pazar tadında, şiirler paylaşmak istedim.

Nazım Hikmet Ran, ondan bahsetmeden şiir olur mu, olmaz tabi ki.

“Bugün Pazar” şiiri 1938’de, Ankara Merkez Komutanlığı Cezaevi’nde yazıldı;

                           BUGÜN PAZAR

Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.

Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün,

Bu kadar benden uzak,

Bu kadar mavi,

Bu kadar geniş olduğuna şaşarak,

Kımıldamadan durdum.

Sonra saygıyla toprağa oturdum,

Dayadım sırtımı duvara.

Bu anda ne düşmek dalgalara,

Bu anda ne kavga ne hürriyet ne karım.

Toprak, güneş ve ben,

Bahtiyarım.

En duygusal duygusal ve romantik mesajları veren şiirlerin şairi, Özdemir Asaf'la devam edelim;

                              LAVİNİA

Sana gitme demeyeceğim.

Üşüyorsun ceketimi al.

Günün en güzel saatleri bunlar.

Yanımda kal.

Sana gitme demeyeceğim.

Gene de sen bilirsin.

Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,

İncinirsin.

Sana gitme demeyeceğim,

Ama gitme, Lavinia.

Adını gizleyeceğim

Sen de bilme, Lavinia.

Kıbrıs Türk şiirine, edebiyatına, büyük emek vermiş bir şair, Fikret Demirağ ve özel bir şiiri;

                                 BİR SABAH SEVGİYLE UYANDIR BENİ

Acımın alnından öperek uyandır bir sabah beni,

dışarıda güneşi ve baharı yağarken yağmur.

Yüreğimde bir müzikle uyandır beni,

tüy parmaklarını ağrıyan yerlerimde gezdir.

Saçlarımdan zamanı geçirerek uyandır bir sabah.

Sen günün şiiri ol, ben şarkını besteleyeyim.

Sen narin bir nar fidanı gibi salın rüzgârda

ben yanında yaralı bir dize gibi durayım.

Aşk ve Şiirle barışan bir dünyaya uyandır bir sabah beni.

Ve naçizane, bir Erçin Şahmaran şiiri;

                                        MEMLEKET AĞLIYOR

Bir bulut gibi dopdoluyum,

Islak ve yalnız sokakları dolaşıyorum,

Lefkoşa da, Güzelyurt da, Girne de, Lefke de, Karpaz da, İskele de.

Gün yeni umutlarla uyanıyor memlekette, Kıbrıs’ta.

Gözyaşlarımı gibi acılarımı da boşatmak için, haykırıyorum,

Sanki gökyüzü de benimle ağlıyor, hiç durmadan ve ben hiç yorulmadan, memleketimi düşünüyorum.

Başlayan gün, yeni açan çiçek gibi aydınlatıyor günü,

Bir yandan yağmur yağmaya devam ediyor, gözyaşlarım aktıkça, yağmur da artıyor.

Sanki memleket de benim gibi ağlıyor.

Durup düşünüyorum, memleket bana mı, ben mi memleketime ağlıyorum.