Devletin "Hayalet" Vatandaşı!

Kuzey Kıbrıs’ta bürokrasi bazen öyle bir noktaya evrilir ki, mantık sınırlarını zorlamak yetmez, o sınırları paramparça eder. Bugün size, 49 yıldır bu toprakların havasını soluyan, ekmeğini yiyen ama devletin "hem var hem yok" dediği bir insanın trajikomik hikayesinden bahsedelim.

Hikayemizin kahramanı 1964 doğumlu. Henüz 13 yaşındayken, 1977’de bu adaya ayak basmış. O dönemdeki Kıbrıs Türk Federe Devleti kimliğini cebine koymuş. Tüm ailesi bu devletin vatandaşı olmuş. Kendisi ise tam 49 yıldır, yani yarım asra yakın bir süredir adadan dışarı adım bile atmamış.

Buraya kadar her şey normal görünüyor değil mi? Asıl skandal şimdi başlıyor: Bu kişi, resmi kayıtlara göre "KKTC vatandaşı değil."

Şimdi sıkı durun; vatandaş saymadığınız bu bireyin adına seçmen kartı çıkıyor! YSK listelerinde adı çarşaf çarşaf yayınlanıyor, kimlik numarası sistemde tanımlı, sandığa gitmesi için davetiye gönderiliyor.

Sormak lazım: Vatandaş olmayanın seçme hakkı nasıl olur? Eğer seçmense, neden vatandaşlık haklarından mahrum? Eğer vatandaş değilse, o seçmen listeleri hangi karanlık dehlizlerde hazırlanıyor?

Bu durum basit bir "sistem hatası" denilerek geçiştirilemez. Bu, devletin ciddiyetine sürülmüş kara bir lekedir. Bir yandan "vatandaş değilsin" diyerek kapıları yüzüne kapatacaksınız, diğer yandan "gel oy kullan" diyeceksiniz. Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu!

Daha da acısı, bu birey mental retardasyon (zihinsel engel) ile yaşam mücadelesi veriyor. Devletin koruması, şefkati ve sosyal güvencesi altında olması gereken özel bir birey, 49 yıl boyunca bürokratik bir "araf"ta bırakılmış. Kendi hakkını arayamayacak durumda olan bir insanın, tüm ailesi vatandaşken bu denli dışlanması hangi vicdana sığar?

Seçmen listelerindeki bu tutarsızlık tek bir şeyi işaret ediyor: Kayıt dışı bir yönetim anlayışı ve denetimsizlik. 1. Ya seçmen listeleri şişirilmiş ve içinde vatandaş olmayan "hayaletler" var; 2. Ya da vatandaşlık işlemleri keyfi, hantal ve liyakatten uzak bir şekilde yürütülüyor.

49 yıl kesintisiz yaşayan, ailesi vatandaş olan ve sağlık sorunları bulunan birine vatandaşlık vermeyip, sadece sandık başında hatırlamak; halkla dalga geçmektir. Bu durum, KKTC’deki nüfus ve vatandaşlık politikasının ne kadar içler acısı bir halde olduğunun en somut kanıtıdır.

Bu trajedinin sorumluları kim? İçişleri Bakanlığı mı, Muhaceret Dairesi mi yoksa Yüksek Seçim Kurulu mu? Bu kaosu düzeltmek için bir 49 yıl daha mı bekleyeceksiniz?

Tebrik Karın Doyurmuyor!

Kıbrıs Türk halkı, değişim umuduyla sandığa gitti ve iradesini ortaya koyarak Tufan Erhürman’ı Cumhurbaşkanlığı makamına taşıdı. Seçimlerin üzerinden haftalar geçti ama Saray’ın kapısında biriken kalabalıklar, çiçek buketleri ve "hayırlı olsun" kuyrukları bir türlü bitmek bilmiyor.

Yanlış anlaşılmasın; nezaket bu toprakların harcıdır, gelenekseldir. Ancak bugün KKTC’nin içinde bulunduğu durum, "nezaket" sınırlarını çoktan aşmış, bir "zaman israfı" krizine dönüşmüştür.

Sokaktaki vatandaşın derdi boyunu aşmış durumda. Ekonomik daralma iliklerimize kadar işlemiş, elektrik kesintileri rutin hale gelmiş, sağlık sistemi can çekişiyor ve yazdığımız gibi; 49 yıldır bu ülkede yaşayıp "hayalet" muamelesi gören insanlarımızın bürokratik dramları çözüm bekliyor.

Peki, Saray’da ne oluyor? Dernekler, birlikler, spor kulüpleri ve "hatırlı" dostlar sıraya girmiş; fotoğraf kareleri havada uçuşuyor. Cumhurbaşkanlığı’nın sosyal medya hesapları, icraat duyurusu yerine adeta bir "ziyaretçi albümüne" dönüşmüş durumda.

Vatandaş artık fotoğraf karesi değil, icraat dosyası görmek istiyor. Çünkü bu memleketin tebriğe değil, kurtuluşa ihtiyacı var!

Türkiye'de son dönemde yaşanan ve ne yazık ki ölümle sonuçlanan hatalı ilaçlama vakaları, bizde de haklı bir endişe yarattı. Bir ailenin evinde huzurla uyurken, komşusunun veya kendisinin yaptırdığı bilinçsiz ilaçlama yüzünden yok olması, "Sıra bize ne zaman gelecek?" sorusunu sorduruyor.

Bu can yakıcı konuyu, KKTC gerçekleri üzerinden sorgulayan bir köşe yazısı formatına getirdim:

İlaçlamada "Denetim" Nerede?

Türkiye’den gelen haberler kan donduruyor; apartman dairelerinde yapılan bilinçsiz ilaçlamalar yüzünden gencecik insanlar, bütün bir aile yok olup gidiyor. Peki, deniz aşırı bu trajediler bize ne anlatıyor? Bizim "cennet adamızda" durum ne kadar güvenli?

KKTC’de ilaçlama konusu tam bir yetki karmaşası içinde gibi görünüyor. Tarımsal ilaçlar söz konusu olduğunda adres Tarım Dairesi, kamusal alanların ilaçlanmasında Belediyeler, halk sağlığı ve haşere mücadelesinde ise Sağlık Bakanlığı devreye giriyor.

Ancak asıl tehlike kapalı kapılar ardında, yani evlerimizde! Piyasada "ilaçlama şirketi" adı altında faaliyet gösteren onlarca firma var. Soru şu: Bu şirketlerin kullandığı kimyasallar kapalı alanlar için uygun mu? Çalışanları bu zehirlerin dozajı ve etkisi konusunda eğitimli mi? Yoksa sadece "fıs fıs" yapıp parayı alıp gidiyorlar mı?

Başımıza Türkiye’deki gibi bir felaket gelmeden biran önce harekete geçilmeli.

...

(NOT: Yaklaşık 1 hafta kadar yurt dışında olacağımızdan yazılarımıza bir süre ara veriyoruz. Yeni yılda sağlık, mutluluk ve esenlikler dileriz...(L.Ö.)