KKTC, taraf olmalıdır

Gündem çok hızlı değişiyor, unutuluyor.

Konuşulan, konuşulduğu yerde kalıyor.

Tutarlı bir söylem ve eylem birlikteliği yok.

Oysa zaman daralıyor, yapılacak, atılacak çok adım var.

Rum yönetiminin mülkler üzerinden kullandığı strateji, hukuka bürünmüş siyasi bir uygulamalar bütünüdür.

Türk tarafı, liderliği, sadece siyasetle konuyu geçiştirmeye çalışıyor.

Hukukun kullanıldığı bir konuda siyasi ve söylemden öte gitmeyen savunmanın, kazanma hatta engelleme ihtimali yok.

Hukuksal bir savunma, hukuki argümanları kullanma ve uluslararası bir girişim, mücadele başlatmak gerek, geç bile kalındı.

Ki ne olacağı, ne yapılacağı henüz belli değil.

Simon Aykut veya diğer tutuklanan, ceza alan, KKTC'nin verdiği yasal haklarla, Kuzey Kıbrıs'a yatırım yapan şirketler, iş insanları yalnız bırakıldı.

Sürdürdükleri ve sürmekte olan konularda, hukuk mücadelesi ve davalarda, KKTC'nin maddi manevi desteği bu kesimlerle olmalıydı, bundan sonra olacak olanlarda da KKTC kendini ispatlarcasına gerekli tüm desteği vermeli.

KKTC'yi yönetenler, bu konuda duyarsız kalarak, taraf olmayarak, sorun yokmuş gibi davranarak, KKTC'nin yasalarını inkâr mı ediyor?

KKTC verdiği koçanın, yasal hakkın arkasında durmalıdır.

Mağdurlara sahip çıkmalı, her türlü desteği vermelidir.

Bakınız, bu konular sevinilecek konular değil, bu bir kez daha anlaşılmalıdır.

Hukuksal argümanlarımız savunma kaynaklarımız ve Türkiye'yi işin içine sokarak kazanılacak uluslararası her türlü alan zorlanmalı, kullanılmalı.

Bu davalar süreci, konuşarak, suçlayarak, oh çekerek, daha kötüsünü yapsınlar diyerek çözülmez.

Kıbrıslı Türkler için her alanda sıkışma, zor günler yaşanıyor ve yaşanmaya da devam edecek.

Bu bir siyasettir, üstünlük kurma çabasıdır, psikolojik bir strateji vardır.

Rum tarafı, başta yönetimi, Hristodulidis, psikolojik üstünlüğü kendi tarafına çevirmiştir.

Hristodulidis başarısız mı?

Kendi halkı açısından, yapılan anketlere bakılırsa, başarılı bulunmuyor.

Bana göre ise tam tersi, başarılıdır.

Kriterler, ölçüt, beklentilerle bağlantılı bir durum olduğu muhakkak.

Ancak Kıbrıslı Türkleri hem ekonomik hem siyasi hem de psikolojik olarak çok zor durumlara getirildiği kesindir.

Üçüncü ülkelerle yaptığı anlaşmalar, Türk siyaseti için mücadele alanını genişletmiştir.

Özellikle dış siyasi hamlelerde elini güçlendirecek adımlar attı.

Hem siyasi hem de destekçi ülkeleri yanına alma açısından belki de tarihin en güçlü döneminde.

Bu sebeple pek çok adımı atıyor, hukuku kullanıyor, üstünlük elde ediyor.

Böyle bir ortamda, mülk konusundan, vatandaşlık hakkı vermeme konusuna kadar yanlış, yanlı, gereksiz katı politikalar uygulamaya devam ediyor, dozu artırıyor.

Bir Rum vatandaşı, 1974 öncesinde kendinin olan ve bugün KKTC sınırları içinde ki mülküyle ilgili hakkını talep ediyor ve kaybetmiyorsa, Kıbrıslı bir Türk’le veya evlilik ve de doğum yoluyla KKTC vatandaşı olan kişiler de bu hakkını isteyecektir, istemelidir.

Bunun sebebi illaki kimlik alma değil, bu ülkede yaşayan iki halktan bir olmanın kazandırdığı haktır.

Sorun kalıcı ve kabul edici bir şekilde devam ettiği sürece de bu hak devam edecektir.

Ben bunu yadırgamıyorum.

Benim eşimin ailesi 1975 yılında Kıbrıs'a geldi, kendisi ve kardeşleri burada doğdu, bu haktan yararlanamıyor.

Benim çocuklarım da bu hakkı kullanamıyor.

Dünyanın neresinde var bu?

Elbette bu da siyaset, ayrılıkçı siyaset, ancak yine Rum tarafının hukuku kullanarak, yaptığı yanlışlardan biri.

Ve mücadele, sadece siyasal alanda değil, en başta hukuk alanında devam etmeli.

KKTC, hukuksal mücadeleye taraf olmalıdır.