Para

“Her şey, parası olan için” böyle bir deyim ya da dil alışkanlığı var.

Günlük hayat içinde de sıkça kullanılıyor.

“Paradan ver haberi” bu da dilimize, günlük söylem alışkanlığımıza yerleşmiş bir deyim.

Hatta “parayı veren, düdüğü çalar” çok eskiden belli yaşamımıza yerleşmiş bir felsefe.

Her insana, en başta çocuk ve gençlere sıkça sorulan bir soru;

İleride ne olmak istiyorsun, hayalin, hedefin nedir?

İlk cevap da şudur;

“Çok para kazanmak, zengin olmak, her istediğine sahip olarak, rahat bir hayat yaşamak.”

Paranın önemini anlatmaya, elbette gerek yok.

Ve yaş fark etmeksizin, her insan için paraya ulaşmak, en büyük hedef.

Belki de rahat bir yaşam için, belki güven ve güç, belki de her istediğini yapabilme imkânı için.

Ama para önemlidir, üstelik her insan için, altını çizeyim, yaş fark etmeksizin.

Kurban bayramı da geride kaldı, artık bayramların anlamı tatil ve tabi ki özellikle çocuklar için toplanan para bahşişleri.

Küçük çocuklar bile topladığı harçlığı herkesten saklıyor, saklamaya çalışıyor, “benim param” diyor.

“Oyuncak ve yemiş alacağım” diyerek, parasını kimseye vermiyor.

Üç yaşındaki çocuk bile paranın ne anlama geldiğini öğrenmiş, biliyor.

Para neden önemlidir?

Konuyu genişletirsek, kişisel kazanç ve zenginlik, neden ülke kaynakları ve toplumun geneli için eşit düzeyde değildir?

Elbette tam eşitlik olmaz, ancak bu kadar uçurum neden vardır, neden sınıflar arası açılım bu kadar derindir?

Neden parası olan daha iyi sağlık, daha kaliteli eğitim hizmeti, ulaşım, güvenlik, sosyal hayat gibi temel insani ihtiyaçları bu kadar etkiliyor?

Devlet bunun neresinde, yoksa sorunun kendisi, devletin olduğu yer midir?

Yazıya deyimlerle başladık ya, bir deyim de şu var, ya da bir avuntu diyebiliriz.

Deyim de söylendiği gibi bir “züğürt tesellisi”.

“Parayla saadet olmaz” yeri gelir doğrudur, ama genel de parasız saadet olmaz.

Dikkat edin, parası olan insanlar için sıradan olan hayat, başkalarının hayalidir.

Çok parayı hayal eden ve hedefe koyan insanlar, kimisi çok çalışmak, kimisi kolay yoldan paraya ulaşmak için her şeyi yaparken, paraya bir şekilde ulaşan insanlar daha çok, parayla sahip olunamayacak şeylerin peşindedir.

Her türlüsü var, her modelini gördük, yaşadık, tecrübe ettik.

Parayla, parasal gücüyle saygınlık kazananları, statü elde edenleri ve tek korkusunun bunlar kaybetmek olanlarını da tanıdık.

Kimisi parası yok diye insani ihtiyaçlarını gideremezken, kimisi parası var diye, baş üstünde taşınıyor ki parası olmasa kimse selam bile vermeyecek, böyle bir dengesizlik.

Bunlar tabi ki sadece bizim değil, dünyanın genel bir sorunu.

Para, makam, statü, kimine çok uzak, kimine çok yakın.

Fakat esas mesele, ne ürettiğin, kalite, saygıyı, kişilik olarak kazanmak, bu çok daha kalıcı ve çok daha gerçektir.