Bugün Pazartesi - taşlama

Bu gün Pazartesi. Bermuda şeytan üçgeninden binlerce mil uzakta, şeytanların bile oynaşmadığı yerlere doğru gitmiş kaybolmuş Malezya'nın bir uçağı. İsrailliler aşka gelmiş, Filistinlileri yine bombalamışlar. Amerika, Çin denizinde bilmem kaçıncı filosuyla gövde gösterisi yapıyormuş. Nijerya Nijer'e mi girmiş yoksa tersi mi olmuş ne, etraf kan revan. Uruk kralı Gılgamış ölümsüzlüğü Mezapotamyada ararken bizimkiler kara kıtanın ucunda Klymene'nin oğlu Prometheus gibi çözüm ışığı aramaya çıkmışlar. Allah hepsine kolaylık versin, inşallah bulurlar.

Bu gün Pazartesi. Sabah Gönyeli çemberindekiler ya sabır diyorlar yine. Ortaköy bakanlıklar arasındaki yolda soldan kendi şeridinde gidenler aptal, sağdan gelip yol kesenlerin statüsü ise açıkgöz olsun. Sabahın saat dördünde müminler 10 tane, uykusundan uyandırılması vacip olanlar binlerce. Sabahın 4 ünde müminlerle yarışıyor ambulansın şoförü. Kim daha fazla adam uyandıracak diye?

Bu gün Pazartesi. Var herhalde yine birkaç tane 1-2 saatlik grev gündemde. Herhalde yine birkaç tehdit olacak şu veya bu örgütten hükümete. Ve hükümet çok dinleyecek yerel seçim derdi varken. 28 Belediye, yüzlerce belediye meclis üyesi. Yenilen pehlivan güreşten bıkmaz misali belediyeleri batıranlar yine aday. Ve yine aday. İşin garibi seçiliyorlar da. Bir yanlışlık mı var bizde ne? Genlerimizden bir kaç tanesi yanlış mı yerleştirildi yoksa eksik gedik mi var? Aptalları düzeltmeye mi çalışılmalı yoksa aptallardan yararlanmaya mı bakmalıyız? Nasıl olsa hayat kısa, devletin malı deniz. Hesap soran yok, hesap veren hayda hayda yok. Ye kürküm ye. Tırnaklarımızdan başladık şimdi kolumuzu yiyoruz.

Bu gün Pazartesi. "Dest busi arzusuyle ölürsem dostlar, kuze eylen toprağım sunun anınla yare su" demiş divan edebiyatımızın güneşi. Uğruna ölünecek Leyla mı kaldı ki diye düşünmemek elde değil. Bir tarafta kendilerini evliya sananlar ha babam pembe boyuyor etrafı, diğer tarafta deccallar siyaha boyuyorlar dünyamızı. Bir birlerinden beslendikleri kesin. Sormak zorundayım. Ey Türk gençliği neredesin?

Bu gün Pazartesi. Neşe doluyor insan. Ovada, gün doğumunda yürürken çimlerin botlarımızı ıslattığı yılı hatırlamaya çalışıyorum. Suyumu ve elmamı köpeğimle paylaştığım yılları. Aklımda kalan yer bu kurak ülke olamaz diyorum. Kaç çift çorap değiştiriyorduk o yıllar? Rahatsız ettiğimiz zaman kokusuyla tepki veren kekiği son ne zaman kokladık? Ada çayımız, nergislerimiz, orkidelerimiz çoktan nasiplenmişler barbar akınlarından. Hele orkidelerimiz? Değer mi bu tahribat salep yapmaya? Acaba doğanın talanından ne zaman nasibini alacak kekikler diye düşünüyorum.

Belki Mısırlılar, Venedikliler, Lüzinyanlar vs. vs. de bu ada üzerinde bir zamanlar benzer ruh hallerini yaşamışlardı. Ne olacak bu ormanlarımızın hali demişlerdir belki de. İş olacağa varır mı bilemem ama bir yere varacağı kesin. Balkonda viskim ve purom. İzlemedeyim.